Sürgün...

Bu şeiri aylar önce Türkiyede yazmışam.

Adı nece gözel seslenir - Türkiye!...

Ama men bir Türk olaraq özümü orda sürgünde hiss etmişdim...

İnsanların sayğısızlığı, her addım başı aldatmaları, güvendiyin şexslerden alınan zerbeler, kişi bildiklerini oöraş çıxması Türkiyeni mene cehennem, meni Türkiyede sürgün etdi... O günler getsin gelmesin!...

Burda zaman geçmiyor,

Gönül suyu bulanık,

Hey sürüp gidiyorum,

Hayat yolum dolanık...

          * * *

Ülkem elden gidiyor,

Soysuzlar kaygısızdır,

Sürgün olmak çok ağır,

İnsanlar saygısızdır....

          * * *

Sanma daha dünyada

Yiğitler, erler yaşar,

Devran, düzen bozulmuş,

Karikatürler yaşar...

        * * *

Zamanı Tanrı yaşar,

Doğduysak öleceğiz.

Hayat kahkaha dolu,

Biz haçan güleceğiz?...

        * * *

Tiranların zulmünden

Yolsuz kaldık yollarda,

Kimi sürgünde çürür,

Kimi karakollarda...

        * * *

Sonumuz belli değil,

İleride yok ışık,

Son kıvılcım da söndü,

Karanlıkta kalmışık...

        * * *

Bakan paramı çalmış,

Havuz dikmiş yanus'a.

Bol buğday balans için

Gömülür okyanusa...

        * * *

Kollarım yana düşmüş,

Dayanamıyorum, bak,

Yollar uzun, yorucu,

Nerde kaldı son durak?...

        * * *

ÖZGÜRLÜK!!! O kutsalı,

Bulamazsın dünyada,

Saf çocukken yaşarsın,

Tatlı-tatlı rüyada...

        * * *

Bir gün gelir coşacak,

Rüzgar tek eseceğim!

Beni sürgün yapanın

SOYUNU KESECEĞİM!!!......

Türkiye, Nevşehir. 5-6 İyul, 2011....